Big, bigger, biggest

De grootste boom ter wereld (naar Amerikaanse bewering) is de Sherman tree die te vinden is in Sequoia Nationaal Park. Om deze boom en zijn maten te kunnen bekijken, reden we eerst 3 uur naar het park en vervolgens nog een uur door het park. Eenmaal bij de sequoia’s aangekomen, kon Franka niet stoppen met het knuffelen van de bomen. Meer om te laten zien hoe groot ze waren dan uit liefde voor de boom, maar dat leverde wel een paar leuke foto’s op. De Sherman tree, vernoemd naar de generaal in de Amerikaanse burgeroorlog was met zijn 7,7m stamdiameter en een hoogte van 84m wel indrukwekkend te noemen. Door de lange reistijden die we die dag nog moesten volbrengen, kwamen we helemaal gesloopt aan in Ridgecrest, onze tussenstop en overnachting op weg naar Death valley.

Death valley is niet van deze wereld. De uitgestrekte landschappen met zoutvlakten en gekleurde bergkammen bij een temperatuur van wel 40 graden C gaven ons het gevoel dat we als nietig persoon weinig voorstellen tussen dit natuurgeweld. Om het contrast nog groter te maken dan het al was, kwamen we ‘s avonds aan in Las Vegas.

We hadden ons torenkamertje in Excalibur vooraf geboekt en stelden ons er heel wat bij voor. Eenmaal bij het hotel aangekomen, bleken we toch maar 2 van de duizenden mensen die in dat hotel sliepen die nacht. We moesten zeker een uur wachten tot we geholpen werden bij de incheckbalie, omdat op ons moment van inchecken nog circa honderd andere gasten hetzelfde idee hadden. Om bij onze kamer te komen, baanden we ons een weg tussen de gokkasten, roulettetafels en eettenten door om vervolgens bij de liften uit te komen, die per lift slechts een sectie van alle verdiepingen bediende. Eenmaal geïnstalleerd in ons kamertje 23265 hebben we heerlijk gegeten bij een restaurant aan de strip. Tijdens onze wandeling over de strip vielen we van de ene verbazing in de andere. Vrachtwagens van limousines, reclamezuilen in overvloed en overal verleidingen om je mee binnen te halen om vervolgens vakkundig je zakken te legen. Vegas is zeker one of a kind.

Na Vegas volgden we onze weg naar de Hooverdam, ook weer een hoogstandje van Amerikaanse trots. Ze noemden het zelf het door mens gemaakte wereldwonder na de piramides van Egypte. Al werkt zo’n bewering averechts in onze bewondering, toch was een bezoek aan de enorme dam de moeite waard. We hebben een tour door de Powerplant van de dam gehad, die liet zien hoe in de dam elektrische energie wordt opgewekt voor de grote steden in de omgeving. En gezien Las Vegas ook bij die steden behoort, kunnen we wel stellen dat het opgeleverde vermogen van de dam aanzienlijk is.

Vanaf de hooverdam reden we verder richting st. George, onze slaapplaats vóór ons bezoek aan Zion National Park. Tussendoor hebben we nog een tussenstop gemaakt bij Valley of Fires, waar we ons weer in de Australische Outback waanden. De rode afgeronde rotsen die opeens uit het landschap schieten, zouden niet misstaan naast Ayers Rock die we drie jaar geleden hebben bezocht. Ook nu moesten we weer snel verder om tijdig in st. George te zijn, zodat we vroeg het bed in konden.

Om 6 uur ging vandaag de wekker, zodat we de drukte in Zion redelijk voor konden blijven. De Narrows, een hike die we op de planning hadden, is de drukst bezochte wandelroute van het park. Eenmaal uitgerust met stevige waterschoenen en een wandelstok gingen we op pad. Na zo’n 15min. wandelen, moesten we verder door de rivier tussen de hoge rotswanden door. Omdat het water nogal troebel was kon je niet zien waar je je voeten neerzette, wat de wandeling een stuk uitdagender maakt dan een reguliere hike. Met de indrukwekkende omgeving daarin meegenomen, heeft deze hike onze verwachtingen waar gemaakt en zal op ons lijstje van hoogtepunten komen.

Morgen hebben we Grand Teton op de planning, wat ook een mooi park schijnt te zijn. Daarover later meer.

Groetjes,
Dennis en Franka