Beetje zout voor op het eitje?

De afgelopen paar dagen hadden we geen beschikking over wifi, dus hier volgt een stortvloed aan informatie over onze belevenissen.

Waar waren we gebleven?
San Pedro de Atacama, je weet nog wel, het dorpje in de atacamawoestijn van waaruit we zijn gestart met onze maanvalley-tour. 's Middags werden we opgehaald voor deze tour door Vladimir (chileen XD) die ons naar een grand-canyon-achtig landschap bracht en daar vertelde over het ontstaan van de bergen en vulkanen in dat gebied. Op een gegeven moment moesten we als een klasje schoolkinderen om hem heen gaan zitten, zodat hij ons kon vertellen over de romances tussen de mannelijke en vrouwelijke vulkanen, zoals dat in de historische verhalen van de lokale bevolking werd beschreven. In zijn enthousiasme sprong hij op en neer op een rots die aan de rand van een afgrond lag en we waren even bang hem te verliezen. Maar later bleek dat achter die afgrond enorme zandduinen lagen waar we zelf vanaf zijn gegleden, gerold en gerend om in een lagergelegen gebied uit te komen. Die avond eindigden we geslaagd met een uitzicht op de zonsondergang achter de Atacamawoestijn.

De dag erna stond weer iemand anders voor ons klaar om ons over de grens te brengen, waar we konden instappen bij George in zijn Jeep. George was onze chauffeur, die geen woord engels sprak, maar waarmee we met handen en voeten communiceerden. Hij nam ons drie dagen mee door het ongerepte landschap van Bolivia.
De eerste dag stond in het teken van de lagoons. Te beginnen met de blauwe lagoon, gevolgd door de groene lagoon, de rode en zelfs nog een meerkleuren lagoon. Het klinkt nu een beetje saai, maar deze lagoons waren echt prachtige hoogtepunten in het besneeuwde landschap. En ondanks de kou, konden we in de helft van alle lagunes flamingo's aanschouwen in hun natuurlijke omgeving. Naast de lagunes bezochten we nog een geiser en heetwaterbronnen, waar we in hebben gezwommen.

Na ons back-to-basic en ijskoud verblijf in een hut, vervolgden we onze weg door bergachtig landschap met bevroren lagunes en liepen we zelfs enkele lama's en een vos tegen het lijf. Ook liet George ons nog het spoor zien dat van Uyuni naar La Paz loopt voor het transport van zout uit de zoutvlakten. 's Avonds kwamen we aan in een klein dorpje dat zich opmaakte voor een jaarlijks feest. Dit leverde ons een flesje wijn op, dat we snel leegden om ons bed op te zoeken. Om 04.30 moesten we immers alweer uit de veren om de zonsopkomst boven de zoutvlakten te kunnen zien. Van slapen kwam het echter niet, omdat de Bolivianen wel weten hoe ze moeten feesten. De laatste noot werd gespeeld, toen we klaar waren om te vertrekken.

De dag op de zoutvlakten was vermoeiend door slappgebrek en de ijzige kou, maar wat was dat het waard. Een eindeloze lege vlakte met zeshoekige patronen in het zout. Het zout dat achterbleef na verdamping van het bergwater dat uitmondde in een enorme historische lagune. Eerst sprakeloosheid, maar al snel werd dat gevolgd door speelsheid om zo grappig mogelijke foto's te maken. Door de gelijkheid van omgeving kon met diepte worden gewerkt. We zijn achtervolgd door een speelgoeddinosaurus, uit een Pringle-bus komen lopen, gegroeid als reuzen om de rest te kunnen vertrappen, uit een ei gekropen en gebakken in een pan. En onze chaufeurs traden op als regiseurs van deze bizarre taferelen. Ze hadden er nog meer lol in dan wij hadden.

Eenmaal in Uyuni aangekomen hebben we een kamer opgezocht en ons klaargemaakt voor onze nachtbus naar La Paz, waar we nu aan het genieten zijn van twee dagen rust. Maar we hebben Lake Titicaca in het vizier, waar we later meer over vertellen.


Groetjes,

Dennis en Franka