De finishing touch

Vanaf Santa Cruz vervolgden we onze weg naar Sonora, wat naast Yosemite National Park ligt. De reis naar Sonora duurde slechts 3 uur waardoor we die dag nog voldoende tijd over hadden om Columbia te bezoeken, een oud goudzoekersdorpje uit de 19e eeuw dat in oude staat hersteld was. Erdoorheen lopend kreeg je het gevoel alsof op elk moment een dronken cowboy uit één van de saloons gebonjourd kon worden. Leuk om te zien hoe Amerikaanse mensen in die tijd leefden. Om onszelf nog iets meer onder te dompelen in het oude Amerika, lieten we een foto in oude klederdracht maken in het Volendam van het wilde westen.

Op zondag was het dan zover, het bezoek aan Yosemite werd dan toch een feit. Op de heenweg naar het visitor center reden we al een tijdje door het park en keken we om ons heen voor sporen van de brand. Deze waren echter moeilijk te vinden. Het enige wat opviel was de brandgeur en wat pluimpjes rook die in de verte omhoog kringelden. De valley zelf was gelukkig onaangetast en we konden met een gerust hart onze hike starten. Gezien de staat van Dennis zijn rug kozen we ervoor om een eenvoudige hike-route te lopen met uitzichten op Half-Dome en enkele andere rotsformaties in de valley. Na 4 uur lopen en vele foto's rijker stapten we nog even in de auto om naar het befaamde uitkijkpunt over de Valley te rijden. Hier zag je Yosemite valley in een notendop, wat echt een adembenemend uitzicht oplevert. Eentje die we niet meer zullen vergeten. 's Avonds nog een hamburgertje en wat biertjes tot besluit van een geslaagde dag.

De dag erna stond in het teken van het retour brengen van de auto, die ons drie weken trouwe dienst heeft bewezen. Na een was- en tankbeurt maakten we nog wat foto's met onze trouwe vierwieler en leverden we hem in. Het verblijf van twee dagen in San Francisco gaf ons nog de kans om enkele souvenirs te kopen en een bezoek te brengen aan Alcatraz.

Het beroemde eiland voor de kust van San Francisco werd bekend door haar gevangenis, die de meest beruchte criminelen van Amerika moest weerhouden van ontsnappen. Eenmaal daar, bleek voor ons dat dit niet de enige functie van dit eiland was. Het eiland werd in de 19e eeuw namelijk al ingezet als vesting voor verdediging van de stad. Nadat de oorlog van 1812 voorbij was, werd het eiland ingezet als gevangenis voor militaire gevangenen, wat de weg vrij maakte voor een functie als staatsgevangenis. De grootste criminelen werden er vastgezet in de hoop dat deze niet zouden ontsnappen. Gezien de grote hoeveelheid tijd die de gevangenen hadden om plannen te smeden, liepen de methoden van ontsnappingspogingen ver uiteen van geruisloos tot luidruchtig en bloederig. De eerste aanpak leek de beste, omdat het een team van 3 gevangenen in 1962 is gelukt om te ontsnappen. Door jarenlang met lepels over het beton te schrapen wisten de gevangenen op een goede nacht door gaten in hun celmuur te ontsnappen. Om hun afwezigheid onopgemerkt te houden, legden ze zelfgemaakte papier-maché-achtige hoofden op hun kussen. De mannen zijn na hun ontsnapping nooit terug gevonden.

Dit soort verhalen maakten ons bezoek aan het eiland interessant en de moeite waard om nog mee te pakken als afsluiter van onze prachtige reis door de VS. Na dit bezoek haalden we onze spullen op bij het hotel en pakten we onze vlucht terug naar het vertrouwde Nederland.

We willen via deze weg nogmaals iedereen bedanken die op onze bruiloft een bijdrage heeft gedaan aan de mooie activiteiten die we tijdens onze reis hebben uitgevoerd. Er zat geen enkele activiteit tussen die niet de moeite waard was om mee te maken, wat onze reis iets drukker heeft gemaakt dan we gewend waren. Ondanks dat hebben we voldoende tijd gehad om zo nu en dan even op adem te komen en te ontspannen. Het was in ieder geval weer een reis om nooit meer te vergeten en een aanrader voor iedereen.

Bedankt en groetjes,

Dennis en Franka